ناگفته های «جعفر لشگری» از نقاشی قهوه خانه

نقاشی قهوه خانه، سبکی از نقاشی است که با اوج گرفتن جنبش مشروطه در ایران پا گرفت و اکنون به عنوان یک میراث ارزشمند هنری مطرح است.

در گذشته در فقدان وسایل ارتباط جمعی، - بخشی از میراث مکتوب ما به صورت روایت داستانی بر روی پرده های بزرگ نقاشی می شد و یک نفر به نام قَوّال، نقوش بر پرده را در میان مردم به صورت اشعار حماسی، مرثیه و رزمی و مذهبی روایت می کرد.

این پرده های نقاشی در قهوه خانه ها نصب می شد و مردمی که اوقات فراغت خود را در قهوه خانه سپری می کردند، به روایت قوال گوش می دادند.

به همین دلیل، این هنر به نقاشی قهوه خانه موسوم گشت.

حسین قوللرآقاسی و محمد مدبر ، از استادان سرآمد این سبک نقاشی بودند.

اگرچه بسیاری از اساتید این هنر دوره معاصر در قید حیات نیستند، ولی یکی از شاگردان استاد محمد مدبر در یکی از روستاهای دورافتاده شهرستان لاهیجان، هنوز چنین آثاری را تولید می کند.

نقاشی هایی که هرچند دیگر در هیچ قهوه خانه ای روایت نمی شود، ولی زینت بخش بسیاری از رستوران ها و کافه هایی است که تم کلاسیک و سنتی دارند.

در دهستان آهندان و در روستای میان محله زاکله بر، بَلَته چوبی را کنار می زنم و دری که ترکیبی از چند چوب کوتاه عمودی است، باز می کنم و جعفر لشگری را صدا می زنم.